edition metáfrasi - Anna Griva

Werkstatt/Reihen > Reihen > edition metáfrasi

Anna Griva

Sechs Gedichte aus ihrem fünften Band "Daimonioi"

übersetzt von Dirk Uwe Hansen und Jorgos Kartakis

Άννα Γρίβα

600 π.Χ.

Σαπφώ και Κλεϊς

«Να τραγουδά ολονυχτίς

και να μη νοιάζεται

αν έφαγε αν ήπιε το παιδί

αν ντύθηκε καλά

να μην κρυώσει

κι εκείνο μες στα πόδια της

να φέρνει σβούρες

και να γελά σαν μεθυσμένο

απ΄τη φωνή της

και τα χάδια της»

Μα τι κι αν ΄λέγαν οι γυναίκες

ότι δεν νοιάζεται

αν έφαγε αν ήπιε το παιδί

Όταν εκείνη τραγουδούσε

για τη μικρή Κλεϊδα της

-που ήταν χρυσάφι πιο ακριβό

Από τα πλούτη των Λυδών –

το σπίτι τους λουζόταν μ΄ένα φως

που έρεε απ΄τα έγκατα

κι έτσι όλοι κάποτε πιστέψαν

πως όποιος μπαίνει εκεί

δεν τρώει δεν πίνει

χειμώνα δεν φοβάται

ούτε θάνατο

Σαν πεταλούδα εκεί

μπορείς να ζεις

με νέκταρ τον άνεμο.

Anna Griva

600 v.Chr.

Sappho und Kleis

"Dass sie die ganze Nacht singt,

sich nicht kümmert darum

ob das Kind gegessen hat oder getrunken,

ob es warm genug angezogen ist

und nicht frieren muss,

dass es hängt an ihrem Rockzipfel

und lacht wie berauscht

von ihren Zärtlichkeiten

und von ihrer Stimme."

Doch wenn auch die Frauen so etwas sagten,

dass sie sich nicht kümmert

ob das Kind gegessen hat oder getrunken,

wenn sie sang

für ihre kleine Kleis

— die golden war und wertvoller noch

als Lydiens ganzer Reichtum —

dann war das Haus gebadet in Licht,

das kam aus der Tiefe heraus,

und da dachten alle, dass wer dort hineingeht,

nicht essen muss, nicht trinken,

den Winter nicht fürchten

und auch den Tod nicht.

Wie ein Schmetterling lebt, so

kann man dort leben

vom Nektar, dem Wind.

415 μ.Χ.

Υπατία

Από παιδί το γνώριζα:

του ανθρώπου ο βυθός

είναι το φως των πλανητών,

των αιθέρων η θεά

είναι η Μονάδα.

Μα πόσοι αντίκρισαν ποτέ

την ομορφιά των αστρολάβων;

Και πόσοι άραγε ξεχώρισαν

των αριθμών τις δίνες;

Τώρα το αίμα μου μετέωρο

θα πλανηθεί για αιώνες.

Ω σύνεργα της γνώσης!

Διαβήτες χάρακες μολύβια

θα πρέπει πια οι άνδρες

να σας φυλάσσουν

σε σκοτεινά σεντούκια

θα πρέπει πια οι γυναίκες

να σας επινοούν

να σας μεταχειρίζονται

σ΄ένα εργαστήρι άυλο

σ΄ένα χαρτί αερικό

στο μυστικό δωμάτιο

των σκέψεών τους.

415 n.Chr.

Hypatia

Seit ich ein Kind war, weiß ich es:

Des Menschen Tiefe

ist das Licht der Planeten,

die Göttin der Äther

ist die Monade.

Aber wie viele sind es,

die jemals die Schönheit der Astrolabien erblickten?

Und wie viele sind es,

die die Strudel der Zahlen je erkannten?

Jetzt wird mein Blut hoch oben

umherschweben für Jahrhunderte.

Ach, ihr Werkzeuge der Erkenntnis!

Zirkel, Lineale, Bleistifte,

Männer werden euch jetzt verwahren müssen

in dunklen Truhen;

Frauen werden euch jetzt

erfinden müssen

und benutzen

in einer immateriellen Werkstatt,

auf Papier aus Luft,

im geheimen Zimmer

ihrer Gedanken.

7^ος αι. π. Χ.

Τάφος γυναίκας

Η σαρκοφάγος άδεια

επιγραφή καμιά

μονάχα λίγες χάντρες

μπλε αστραφτερό

με πράσινο της χλόης

κι ένα ανθάκι άσπρο φίλντισι

από χαμένο σκουλαρίκι

Έβλεπα εκείνο το ανθάκι

κι ένιωθα μέσα μου

να απλώνεται μια δίψα

κι ύστερα κήπος ανθισμένος

κλαδιά της άνοιξης

τραγούδια κύμβαλα γιορτής

και τα μαλλιά της να χορεύουν

τα μαλλιά της

που ήταν όνειρο να βλέπεις

καθώς ανέμιζαν

προς μιαν αθάνατη ομορφιά.

7. Jh. v.Chr.

Grabmal einer Frau

Der Sarkophag leer

keine Inschrift

nur ein paar Perlen

glänzend blau

und grasgrün

und eine kleine Blume aus weißem Elfenbein

von einem verlorenen Ohrring.

Ich sah die kleine Blume

und spürte

wie Durst sich ausbreitete in mir

und danach ein blühender Garten

Frühlingszweige

Lieder feierliche Zimbeln

und wie ihre Haare tanzten

ihre Haare

die wie ein Traum anzusehen waren

wie sie wehten

zu unsterblicher Schönheit.

1321

Ο θάνατος του Dante Alighieri στην εξορία

Δεν άκουγε πια φωνές

ούτε και βήματα

η αγορά έξω απ΄την πόρτα του

σαν να βουβάθηκε

στ΄αυτιά του μόνο έφτανε

το μέγα κύμα

που απλωνόταν και τον κρήμνιζε

στον σκοτεινό βυθό

τότε ήταν που είδε

μια δίνη πολύχρωμη

τη Φλωρεντία με ανοιξιάτικα χρώματα

παπαρούνες και μέλισσες

να συλλέγουν γύρη

κι εκείνος παιδί

ξαπλωμένος στη χλόη

χωρίς υπόνοια της κόλασης

χωρίς οσμή της Βεατρίκης

μονάχα με μια άγραφη

βουβή ανησυχία

για όσα περνούν μέσα απ΄την ύλη

και μένουν πάντα άπιαστα.

1321

Der Tod Dante Aligheris im Exil

Er hörte keine Stimmen mehr,

auch keine Schritte

als wäre der Markt draußen vor seiner Tür

verstummt;

an sein Ohr drang nur

die große Welle,

die sich ausbreitete und ihn

in die dunkle Tiefe riss.

Da war es,

dass er einen bunten Strudel sah,

Florenz mit seinen Frühlingsfarben,

Mohnblumen und Bienen,

die herumflogen und Pollen sammelten,

und er selbst als Kind

ausgestreckt im Gras

ohne eine Ahnung von der Hölle

ohne den Duft Beatrices

nur mit einem ungeschriebenen

unruhigen und stummen Verlangen nach dem,

was die Materie durchdringt

und nie eingefangen wird.

1^ος αι. μ. Χ.

Γράμμα σε πάπυρο

Χάθηκες πια

απ΄τους ναούς την αγορά

το θέατρο τους βωμούς

σε ψάχνω φωνάζω τ΄όνομά σου

μέχρι βαθιά στις κατακόμβες

τώρα στερνή φορά σού γράφω

και το χέρι μου τρελαίνεται:

αν δεν σε δω κι απόψε

θα σβήσω στα μάτια μου

όλα τ΄αστέρια

να γίνει ο ουρανός

σκοτεινός

μαύρο πουλί

επιτάφιο.

1. Jh. n.Chr.

Ein Brief auf Papyrus

Du bist nicht mehr zu finden

in den Tempeln, auf dem Markt,

im Theater, bei den Altären;

ich suche dich und rufe deinen Namen

bis nach unten in die Katakomben.

Ich schreibe dir jetzt zum letzten Mal,

und meine Hand zittert dabei:

Wenn du dich heute Abend wieder nicht sehen lässt,

lösche ich alle Sterne in meinen Augen,

damit der Himmel dunkel wird,

wie ein schwarzer Grabvogel.

1616

Γράμμα στον Galileo Galilei

Αγαπημένε μου πατέρα

από σήμερα θα με ονομάζετε Maria Celeste.

Η ηγουμένη λέει πως μου ταιριάζει αυτό

το όνομα

γιατί είναι φωτεινό σαν τα μάτια μου.

Μα εσείς το ξέρετε καλύτερα:

αν μια μέρα ατενίσετε στον ουράνιο θόλο

ένα άγνωστο αστέρι

θα είμαι εγώ.

Μετρήστε την ακτίνα μου

τις εκλείψεις των φεγγαριών μου

τις ακριβείς περιστροφές μου

γύρω από τον ήλιο.

Μετρήστε το μερίδιό μου στο φως.

1616

Brief an Galileo Galilei

Lieber Vater,

von heute an müsst ihr mich Marie Celeste nennen.

Die Äbtissin sagt,

der Name passe gut zu mir,

weil er so strahlend ist wie meine Augen.

Aber ihr wisst es besser:

Wenn ihr eines Tages am Himmelgewölbe

einen unbekannten Stern beobachtet,

dann werde ich das sein.

Messt meine Strahlen,

die Eklipsen meiner Monde,

meine genaue Umlaufbahn

um die Sonne.

Messt meinen Anteil am Licht.

Anna Griva wurde 1985 in Athen geboren. Sie studierte Literaturwissenschaften in Athen und Literaturgeschichte in Rom. Gedichte und Prosa von ihr wurden in zahlreiche Sprachen übersetzt. Daimonioi ist ihr fünfter Gedichtband.

Η Άννα Γρίβα γεννήθηκε το 1985 στην Αθήνα. Σπούδασε Φιλολογία στην Αθήνα και Ιστορία της Λογοτεχνίας στη Ρώμη. Ποιήματα και πεζά της έχουν μεταφραστεί σε αρκετές ευρωπαϊκές γλώσσες. Οι " Δαιμόνιοι" είναι το πέμπτο της ποιητικό βιβλίο. Ζει και εργάζεται στην Αθήνα.